Varınca Şiiri - Mutlu Alkan

Ne günler eski günler ne ben eski ben
Hayaller kaldı aklımda eski günlerden
Dünya makine ve biz öğütülenlerden
Eyvah diyorsun ömür çarkına varınca

Gençliğine güvenip meydan okuyorsun
Ovalara dar diyerek dağlara çıkıyorsun
Avucunda kalan sermayene bakıyorsun
Ah, ah diyorsun yaşın da kırkına varınca

Karıştırıyorsun birbirine sevabı ve günahı
Ayırmıyorsun birbirinden gece ile sabahı
Faydası yok derinden çeksen de son ahı
İş işten geçmiş oluyor da farkına varınca

Kum fırtınasında yol bulan kervan misali
Cennet karşılığında verilen bir can misali
Şükrettiği için ödüllendirilen insan misali
Sabırla sonuçlanıyor uzak yakına varınca

İbret almalı dalında ki açan her bir çiçekten
Meyveye dönmesine sebep olan böcekten
Huzuru bulursun, varınca huzura gerçekten
Gönül gözüyle bakıp, alemin sırrına varınca

Ruhun ayrılıp da bedenin toprakta kalınca
Nasip olursa eğer toprak bedenini sarınca
Amelinle sen, börtü, böcek belki de karınca
Baş başa kalırsın ey fani mezarına varınca

Ne kıymeti var ki tevbenin son nefesinde
Aczen talibiz merhametine her seherinde
Şifa ver Rabbim Zemzeminde Kevserinde
Mahcup eyleme bizleri, huzuruna varınca
03.08.2018