Varılamayan Ülke Şiiri - Osman Deniz

Bakarken penceremden şimdi eski bir
göğe
Önceki yıllardan kalan -sensiz- senden
Yüreğim bir güvercin kanatlarında rüzgâr
Gül kokusu taşır bana hiç durmadan

Gözlerimde bir damar gibi kök sa
lar
ken
hayalin
Çaldığım tüm kapıların ardı bana uçurum
Varılamayan ülke hayallerimde şehrin
Deniz soluğu eser bilirim sokaklarında

Yalnızlığını sırtımda taşırken her an
gövdem
Sabaha karşı ölürüm bir gün
saba makamında
Oysa yarınlar düşer aklıma hiç durmadan
Sessiz bir çığlık yaşar
her zaman
soluğumda

Durduğu yerdeyim şimdi tüm
sensizliklerin
Bakışsızdır gözlerim gördükten sonra
seni
Kanatların sığmadı zaten şu gözlerime
Bin bir düşe yaslanır gözlerim geceleri

Geceleri göklerden dö
kü
lür
ken
hayalin
Tohum gibi saçılır gece göğe gözlerin
Gözyaşları yeşertir güneşle gözlerimi
Başak verir gözlerin her sabah gözlerimde