Çoğunu kazanam derken,
Varı, zarara yatırdım.
Her gün bal kaymağı yerken,
Acı soğanı yitirdim.
Nefs ile benlik sararken,
Şükür etmedim Hak varken,
Belki de düzelir derken,
Mutlu yuvamı batırdım.
Hele niye kader niye?
Yok sayıldım düşkün diye,
Huzursuzluk dert hediye,
Yar, bende, beni bitirdim.
Gücüm vardı sağlam idi,
Sırtımda semer dururdu,
Elde dolu param vardı,
Beye eşekle katırdı m.
Kimim neyim önemli mi?
Özü insanlık değil mi?
Bilmeyen Uzun Ali mi?
Öldü, mezara götürdüm.
18 Şubat 2013
Ali UzunKayıt Tarihi : 21.2.2013 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şükür etmedim Hak varken,
Belki de düzelir derken,
Mutlu yuvamı batırdım.
her zaman elindeki ile yetinmek gerekir,
daha fazlada olur insan gözü,ama hep kaybeder.
Maddi olarak kazançlı görünse de insanlığını kaybeder.
yüreğinize sağlık hocam
TÜM YORUMLAR (1)