Vardiya Şiiri - İnayet Koçak

Karşı dağda ki ışığa bak
Al gözlerinle indir şehre
Aydınlansın caddeler
Sırtında taşıdığın gurbet yükünü
İndir sırtından yoruluyorsun
Giy şu işçi tulumunu
Mektup yaz okur yazarsan
Baban anan karın haber bekler
Sağ mı ölümü diye düşünürler
Geç makinenin tornanın başına
Ellerinde kara yağdan olsa gerek
Sil ellerinle anlında ki teri
Usta başı beğendi seni
Her vardiya değiştiğinde
Sende değişeceksin elbet
Usta başı emekli olacak yakında
Gözüne kestirmiş seni
Ondan sonra sen olacaksın
Seni bir gün çağıracak yanına
Deneyimlerini aktaracak sana
Emeğinin hakkını ara diyecek
Arkadaşını satma diyecek
Satanları anlatacak bir bir
Bu dediklerimi bir tarafa yaz diyecek
Gece vardiyasında makinenin başında
Bunları düşüneceksin yapabilirmiyim diye
Yapabilirim demelisin
Bir gece vardiyasında torna başında
Düşünürken memleket meselesini
parmağını kaptıracaksın tornaya
Kim bilir belki bir belkide iki
Parmağın kopacak elinin
İşte o an ne iş ne memleket
Kendi acınla baş başa kalacaksın
Vardiya arkadaşların götürecek revire
Acemi pansumancı saracak parmaklarını
Başka deneyim sahibi de olunmuyor
Yaşayıp görmedikçe
Emeğin değerini emekçiden başkası bilemez
Alın yazısı dedikleri uyduruk kelimeyi
Makineye kaptırdığın parmaklarınla sileceksin
İşte o zaman usta başı sen olacaksın
Emek sömürüsünün ne olduğunu bilerek
Emeğinin hakkını gene emeğinle alacağını
Anlatacaksın acemi emekçi kardeşlerine..i.k