Vardiya Şiiri - Miray Seyyar

zihninin akıl almaz mekaniğine, eskimiş tıraşına hayranım
su kadar sana muhtacım
kanımdaki zehir yine beni buraya getirdi
bırak beni gideyim
hoş kokulu bir illete yakalandım
bu kadar ağır, bu kadar yakıcı olmamıştı
hiçbir zaman seni bu kadar özlememiştim
özlemenin tanımını düşünmemiştim
hiç kendimi sorgulamamıştım
nereden çıktın girdin hayatıma?
çıkaramıyorum seni
bulamıyorum nedenini
nereden çıktın girdin hayatıma?
hiç bu kadar kör olmamıştım
hiç ince hesaplar yapmamıştım
hiç bahaneler aramamıştım
hiç bu kadar kendi kendimi kurban etmemiştim
söyle
nereden çıktın sen?
aç telefonumu
yalvarırım
yiyip bitiriyor bu duygu beni
yalnız kalmayı sevmiyorum, özellikle geceleri
aklından fısıltılarla geçiyor muyum?
sen benimkinde koca bir tufansın
sen ister iste ister isteme beni
ben seninim
kandırma kendini
sen de başkasına ait değilsin
beni bu kadar çok istemişken nasıl başkasını göreceksin?
illüzyonlar içinde
zehir zemberek
bir yalandan ibaret aşkımız