VARDİYA
Behçet Aysan’a
neydi ! o sustukça çoğalan sessizlik
boşlukta çırpınan el
uçurum gülüşlerdeki burukluk
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Güleceği ne kadardır doğarken ağlayan insanın şu çivisi çıkmış dünyada...Hep güvercinlerin boynu şairin çığlığı ilk dağlanırken yağmurda vuruldu.Evet yağmurda.Her vicdan yağmurla yıkanmış sanmayın siz.Yoksa ayakta kalanların türküsü böylesi içli yanmazdı mısralarda. Düşmezdi devrik cümlelerin ardında derinleştikçe derinleşen boşluğa...
Güzel şiirdi kutlarım
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta