Vardım ve Düştüm Şiiri - Mutlu Alkan

Olmuyor aklım, bedenimin olduğu yerde
Maneviyat yükle kalbine ve taşı sinende
Annenin evladını tanımayacağı o günde
Eyvah dedim ve gerçeğin vardım farkına

Dilimi mahkûm eyleyeyim ağzın kafesine
Bilen susar, susan bilir, güç gerek nefesine
Söylediklerimi koydum terazinin kefesine
Bir dirhem sözüm yok iken vardım kırkına

Ne hal ölüp, ne hal dirileceğiz var mıdır bilen
Ahiret tek yönlü yol, giden var ama yok gelen
Asıl mağlup düşmana değil de nefsine yenilen
Yenildim, ah ettim, nefsimin düştüm çarkına

Bir randevum var ki ecelimle bilinmiyor vakti
Daha bu âleme gelmeden önce yapılmıştı akdi
Elime tutuşturulmuş nefes diye dünyanın nakdi
Yağmur oldum, sel oldum da düştüm arkına

Bilseydim ne olurdu ki, verilen vadem bin yıldır
Gerçekleri gören gözler değil de kalp ve akıldır
Son nefes ne zaman ve nerede, büyük bir sırdır
Varacağım dünyanın mezar diye evine barkına
13.06.2018