Uyandı gafletten biçare gönlüm.
Vardım eşiğine Yunus Emre’nin.
Pusulam sevdadır, Hak artık yönüm.
Vardım eşiğine Yunus Emre’nin.
Her anım kan revan, zehirdi önce.
Gündüzler olmuştu benimçün gece.
Sezdim ki delalet, gidiyor güce.
Vardım eşiğine Yunus Emre’nin.
Gördüm ki kemliğin sonu yok imiş,
Çileyle kavrulan kullar çok imiş,
O’nun deryasında yürek tok imiş,
Vardım eşiğine Yunus Emre’nin.
Mazideki günler kocaman kirdi.
Kabirde bekleyen Münker, Nekir’di.
Davut Ziya, 'doğru' yalnızca birdi.
Vardım eşiğine Yunus Emre’nin.
17.06.2008
Davut Ziya ÜzelKayıt Tarihi : 17.6.2010 11:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!