Var dım,
Yok olmaya yüz tutmuş insanlığı gördüm, vardım orda, belki olmamalıydım, terk etmeliydim belki, ama nere gitmeliydim, insanlıktan çıkıp gitmek gerekirdi, lakin ben beceremedim… kaldım, ki oradaydım var dım, belki mücadele ile değişirdi, belki… …var git dediler, gideceğim yere varmıştım oysa, insanlığın tam ortasına, vardım ama nafile, kuduz olmuş köpek gibi, yeyip bitirmişler insanlığı, vardım ama utandım…
Vardım…
Ve gördüm ki, çürümüş bir bedenin içinde can arar gibi, bakışlarda vicdan aramak beyhudeymiş.
Sözler, artık ağızdan değil, çıkar hesapların kasvetli odalarından dökülüyordu.
El uzatsan zehir bulaşır, omuz versen yük değil, ihanet binerdi sırtına.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta