Var dım,
Yok olmaya yüz tutmuş insanlığı gördüm, vardım orda, belki olmamalıydım, terk etmeliydim belki, ama nere gitmeliydim, insanlıktan çıkıp gitmek gerekirdi, lakin ben beceremedim… kaldım, ki oradaydım var dım, belki mücadele ile değişirdi, belki… …var git dediler, gideceğim yere varmıştım oysa, insanlığın tam ortasına, vardım ama nafile, kuduz olmuş köpek gibi, yeyip bitirmişler insanlığı, vardım ama utandım…
Vardım…
Ve gördüm ki, çürümüş bir bedenin içinde can arar gibi, bakışlarda vicdan aramak beyhudeymiş.
Sözler, artık ağızdan değil, çıkar hesapların kasvetli odalarından dökülüyordu.
El uzatsan zehir bulaşır, omuz versen yük değil, ihanet binerdi sırtına.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta