Vardı Nurdan Bir Perde Şiiri - Veysel Çakır

VARDI NURDAN BİR PERDE

Yeleleri kır bir at aldı beni sırtına
Şaha kalktık dün gece saman yoluna doğru
Gittikçe diniyordu beynimdeki fırtına
Gül kokusu yükseldi yolun başına doğru

Sanki ben ben değildim bulunduğum o yerde
Dünya ile aramda vardı nurdan bir perde
Yaşanacak ne günler meğer varmış kaderde
Çekiyordu bu sefer beni yanına doğru

Özgürdüm bir kuş kadar ve de tüy kadar hafif
Bulutlar kadar engin, maviler kadar zarif
Ben nasıl anlatsam da nasıl anlasa arif
Götürüyordu beni aşkın şanına doğru

Naim’in bahçesinde vuslat etmiş bülbüldüm
Ellerimden tuttular hurilerce öpüldüm
Rüyada mıyım sahi dedim ne zaman öldüm
Sonra çöktü üstüme gece tanına doğru

Döndüm birden özüme bitmeyen melalime
Kör bir bıçak saplandı ahvalime halime
Anlatın siz dostlarım bunları güzelime
Geldim de gidiyorum ömrün sonuna doğru

15/12/2020 Veysel ÇAKIR