Mezopotamya’nın bağrından aldığım bir avuç toprak oldu çocukluğumdan geriye kalan.Senin ayak izlerini,Ceylan’ın yaralı yüreğini ve Cemile’nin soğuk bedenini saklıyor her bir zerresinde. Tarifsiz bir özlemle çekiyorum kokusunu her aklıma gelişinde. Ve çekişimde on üç kurşun yarası sızlıyor içimde..Sonra, diyorum kendi kendime sebepsiz değildi bu ayrılık elbet vardı bir bildiği yoksa bir hoşçakal demeden sessizce kapıyı çekip gitmezdi bu yürekten. Vardı elbet bir bildiği..
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta