Beyaz yolların karanlık yolcusuyum bugünlerde
Ne bir çocuk, ne bir genç
Ne de bir yaşlı biniyor bindiğim trenlere, otobüslere
Adım adım adımlara yürüyorum,
Varamıyorum işte, ne ona, ne sana, ne kendime
Güzel telli kemanın çirkin sesiyim bugünlerde
Ne kulak dinler, ne dudak fısıldar,
Ne parmaklar vurmak ister beni, bir kahve köşesinde ya da meyhanede
Sıkışmışım kemanın en ince ve en kalın teline
Varamıyorum işte, ne ona, ne sana, ne kendime
İki aşığın bir damla göz yaşıyım bugünlerde
Ne aşık kabullenir, beni ne maşuk
Ne de üçüncü bir şahıs bulunur, hüzün dolu eylül gecelerinde
Al yanaktan süzülüp toprağa kadar gidiyorum
Varamıyorum işte, ne ona, ne sana, ne kendime
Issız gecelerin çığlığıyım bugünlerde
Ne yolcu duyuyor, beni ne hancı
Ne de kör pencereler, yankılanıp duruyorum sokak köşelerinde
Issız gecelerin morarmış dudaklarından çıkıp koşuyorum
Varamıyorum işte, ne ona, ne sana, ne kendime
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok güzeldi ve Asaf'ın bu şirni getirdi aklıma
sevgiler
Dün sabaha karşı kendimle konuştum
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum
Yokuşun başında bir düşman vardı
Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum
TÜM YORUMLAR (5)