Ne zamandır kendimde değilmişim.
Oysa bu durağanlık beni öyle bir iklime kattı ki
Varabildiğim cevher doğanın mucizesiydi kalbime.
Hani canlıların içinde bir ahesteyken yaşam.
Canın cananın belki can çekişirken.
Belki öz bi can bulmak isterken yürekten.
Canlanıyordu işte o noktada candan dileyişlerin.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta