Vara Yoğa Şiiri - Şule Akşit

Sanki leylek baba
İndirmiş yeryüzüne iki bavulla ,
Birinde sevinç dolu,
Diğerinde üzüntü, tıka basa.

Sevincin ağzını açmaya
Yeltensem de çok kere
Öylece duruyor el sürülmedik
İcabet edemedim niyete.

Değere değmeze üzülürken
Har vurup harman savurmuşum.
Bir gün lazım olur der insan .
Mesela o yok ,
Üzülmem lazım şimdi.
Olsa dükkan senin
Kalmamış gönül demi.

Üzülmek vaktiyle değerli
Bir şeylerin olduğunu hatırlatıyor.
Bir zaman da olsa varmış,
Kalmasa da benim de olmuş...

İnsan üzülmek istiyor böyle olunca
Efkarlanayım biraz şuracıkta.
Lakin bir gram üzüntü yok.
Değerli değerini mi yitirmiş,
Zaman mı almış götürmüş.
Yoksa artık bende üzüntü mü kalmamış?
....Neye nasıl üzülüyorduk biz ?
Tövbe tövbe....

Elimde bir dolu sevinç ,
Belli ki sıra ona gelmiş...
Nasıl olur bilmiyorum ki
Bilmemezlikte zor iş,
Değere değmeze üzüldüğüm gibi
Vara yoğa sevinirim şimdi ben ...
10.03.2022
Denizli