Var-yok Şiiri - Muharrem Abut

Hayatını her şeyden değerli kılan bir şey olmalı hayatında. Her şey o söz konusu olduğunda anlamını yitirmeli ve gölgede kalmalı. O hayatında olduğu için yaşamayı sevmelisin ve o hayatında olduğu için mutluluk duymalısın. Onun varlığından daha büyük bir mutluluk sebebi bulamamalı, yokluğundan daha büyük bir keder seni onun kadar üzememeli. Onunla yaşamalı, onunla nefes almalı, o yanında yoksa bile yanındaymış gibi sokaklarda yürümeli, caddeden karşı karşıya geçmeli, işe gitmeli, işten çıkarken onu da yanına alıp dönmelisin. Onsuz yaşamak seni nefessiz bırakmalı. Onu düşünmekten yorulmalı, her yorulduğunda tekrar onu düşündüğünde yeniden can bulmalısın canında.
Ama öyle biri yoksa hayatınızda, mutluluğunuzu bölüştürmüşseniz başka şeyler arasında, yaşamayı sevme sebebiniz hayatınızda hep süre gelen rutin şeyler ise, nefessiz kalma sebebiniz hayatın günlük koşuşturmacalarıysa, işten çıkarken onu da yanınıza alıp dönemiyorsanız, caddede karşıdan karşıya geçerken önce o, sonra o ve tekrar sonra onun gözlerinin ışığıyla değil de kırmızı, sarı, yeşil trafik ışıkları sıralaması ile geçiyorsanız, günün vakitleri arasında geçişlerde sorun yaşamıyor, gün sonunda "onsuz ömrüm bir gün daha azaldı" demek yerine "çok şükür bugün de bitti" diyebiliyorsanız ve gece olunca başınızı yastığa koyduğunuzda horul horul uyuyabiliyorsanız sevgi, aşk ile sizin kapınızı hiç çalmamıştır...