Var Ya - 19 Şiiri - Sümru Yılmaz

Ezelden ebede giden bu yaşam yolunda
Sorumsuzca harcadığımız nefeslerimizin varmıyoruz farkına
Bir gün hoşçakal diyeceğiz bu hayata
İşte o zaman elimizde kalan bu yalan dünya
Ve unuttuklarımızın anaforunda yaşamak VAR YA...

Çiğnenmek değil koklanmak istiyor
Gönül bahçemde açılan karanfil papatya.
Her adımda ruhum ardından sürükleniyor.
Ömür yetmez aldığımız nefesleri saymaya
O nefesleri aşk ile yaşamak VAR YA...

Bir kez daha hüznü giyinen geceyi seyrediyorum
Perde perde kızıldan mor ve siyaha bürünüyor ufuklar.
Ben yine yalnız ve hüznümle baş başa.
Sen uzaklardasın yoksun ya
Yokluğunu seninle sensiz yaşamak VAR YA...

Gönlüm niyazda ellerim açılmış semaya
Şimdiden başladım geleceğin günü saymaya
Hüznümü meze yapıp sunuyorum bir kadeh rakıya.
Uzaktan da olsa sevildiğimi bilerek yaşamak VAR YA...

Saat gece yarısı ve ben hâlâ ayaktayım
Uykusuz göz kapaklarım kapıda gece bekçisi.
Her an gelecekmişsin gibi sanki.
Karanlığı delen sessizlik dakikalarını saymaktayım.
O dakikaların içinde yükseliyorum şahikaya
Ve o şahikada seninle buluşmak VAR YA...