Var Ve Yok Şiiri - İbrahim Korkmaz

Hangi rüzgâr gider? Götürsün beni âdeme;
Çıplak.. sürgün.. Kasavetle… Sorgusuz sualsiz.
Yalnız günahım kalsın bu mülevves âleme;
Al, al yokluk, varlar âlemi ehemmiyetsiz.

Zaman müphemin kucağında ağlayan çocuk,
Doğumla ölüm başlar, hayat bir an, tek soluk,
Kim… Nerede… Cevaplar ebede giden boşluk,
Al, al yokluk varlar âlemi ehemmiyetsiz.

Mutluluk, güneş, insan, ümit… Her şey ölümlü,
Vehmin kâbus örtüsü beynimize örtülü,
Madde, mana ne varsa karanlığa gömülü,
Al, al yokluk varlar âlemi ehemmiyetsiz.

Gecelerde hep aynı kahpelik, biteviye,
Doğmak, yaşamak, ölmek… Bu kısır döngü niye?
Füsunlu var dünyası, söyle sonun nereye?
Al, al yokluk varlar âlemi ehemmiyetsiz.

Varlık, farenin elinde kemirme uğraşı,
Varlık, “keşke” lerin, “hiç” lerin zillet yoldaşı,
Varlık, umut kapılarının ağulu aşı,
Al, al yokluk varlar âlemi ehemmiyetsiz.