Var ve Yok Şiiri - Ercan Kurban

Var ve Yok

Kızıl akşamlar örter yeryüzünü.
Koparılır ömürden yeni bir sayfa..!
İnsan ta yüreğinde duyar hüznünü..!
Geçip giden zamanda
Var olanlar, bir anda kaybolur.
Var ve yok nöbettedir, biri gelir, biri gider.
Zamanın tik taklarında var yok, var yok...
Uygun adımda yürür...
Hayretle bakan gözler, sanki fal taşı..!
Bu harika değişime karşı,
Teşekkürün fısıltısı dökülür dudaktan.
İşte esrarın bütün varlığı sarmaladığı bu ân...
Var edene bir kez daha şükreder insan...

Sarar mor bulutları bir ateş.
Yanar alev alev gökte bulut, yerde deniz.
Gökyüzünün mavisi duman duman...
Bir acı, bir tasa, bir hayret geride kalan..!
Mavi, beyaz, lacivert, turuncu derken...
Bir cümbüşün resmi salınır ufukta.
Yanar gök, yanar deniz...
"Elveda" der güneş gündüze.
Sanırsın deniz olanlardan habersiz,
Köpüklü dalgalarıyla döver sahili...
Renkli dönüşümün resmi yansır gözlere.
Gündüz, telaşını akşamla geceye devreder.
Acılar, sevgiler, coşkular, aşklar, ümitler boy boy dizilir...
Zaman tünelinde yeni bir devre girilir.
Bu senfoni, böyle devam eder gider..!

Ercan Kurban
21.09.2015/ İstanbul Tuzla