Varolmayanı da sever insan
bir düşü mesela...
bir gülüşü, olmayan bir yüzün gülüşünü
düşüşünü bir yaprağın
koskoca bir kaya karıncanın sırtında, mesela...
Varolmayanı da sever insan
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Tebrikler üstadım... Dile getiremediğim duyguların tercümesi gibi olmuş.
çok güzeldi sağol
ŞİİRLERİN HEP HASRET KOKUYOR DA ....
SAYFANDA BİRAZ DA KENDİNDEN BAHSETSEN DİYORUM.
BU GÜZEL ŞİİRLERİ YAZANI TANIMAYI ÇOK GÖRME OKUYANLARA.
Kİ TANIYINCA OKUMAK DAHA ZEVKLİ OLUR SANIRIM
SEVGİLERİMLE
insan yeter ki sevmek istesin hasret dolu bır 12ay gecirdim sonra bir baktım var sandıgım aslında yok şiirin okadar ben doluki kalemine saglık kutluyorum
Olmayanı sevmek, sanırım hayal edileni ya da tasarlananı sevmek gibi birşey olsa gerek...
Güzel bir açılım şiiriydi, düşündürücü...
Tebrikler şair...Saygıyla...Nurdan Ünsal
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta