Var Olmanın Aşağılık Misafirhanesi

VAROLMANIN AŞAĞILIK MİSAFİRHANESİ

Yo biliyorum

Bu yola kendim çıktım,

Bu ayazın ortasında

Çıplak ayaklarımın acısı benim suçum.

Yaşlar var ya hani kimsenin göremediği,

Ağırlığı dayanılmaz olup

Tutulamayacağını anladığım da

Bir günahın kefaretini öder gibi

Şakaklarımdaki ağırlıklarını

Kuytularda boşalttığım gözyaşlarım;

İhtiyar bir serserinin çişinden ne farkı var ki

Bilemedim.

Anlattım ne sen nede başkası inanmadı.

Oysa harcadığım koca bir ömür

Yaratmış kendi esaretini.

Sevinecekleri şeyleri yapıyorsam eğer

Beni ne de çook seviyorlarmış meğer

Sevmenin şartları cilt bir iki .

Çekip kapısını gitsem ;

Tek suçum sevmek

E belki biraz da sevilmeyi istemek iken

Sevgisizliğe mahkum edildiğim

Var olmanın aşağılık misafirhanesinden.

Unuturum diye korkuyorum

Unuturum seni