Var Olmamanın Şiiri Şiiri - Rasim Beytorun

Güneşin batışına değmedi mutluluğum
Çünkü ben bir kez daha akşamüstüne ağlıyorum
Ölüm fikrine bile alışmamışken
Nasıl yüce sevişler bekliyorum kendimden?

İstikrar ile eriyorum ben artık
Dünyayı ellerimle tutacak oluyorum
Hemen gözümü açıyorum sonra
Yine aynı cehennemden kaçmaya çalışıyorum
Tanrıya bağırıyorum acılarımı
O beni bir kez daha duymuyor
Ben son kez ölüyorum

Şimdi vicdanımı vuruyorum o mihenge
Çocukluğum beni görse yüzüme bile tükürmez ya işte
Belki bir gün gökkuşakları doğurur dünya
Yağmurda sığınacak bir apartman önü de bulurum
Sigara yakınca otobüs gelmez
Ben var olmasam
Ah bir olmasam
İşte o zaman biter bu sancı
Sabah derse yetişme telaşım olmaz
Kahvaltı yaparım bir kez olsun
Kahvemi de sütlü içerim
Seni daha bir içten
Daha bir güzel severim