Yüreğim sana çınladı bugün yine,
hiç anlamadan,
hiç inat etmeden yüzüstü bıraktı kendini
gözlerine.
Bir hasretti adı bu aşkın,
bir yakarıştı kendi kendine.
Uzaklarda olan bir periydi sevdiğin
ve;
geri gelmeye hiç niyeti yoktu giden günlerin.
Yandığında ciğerlerim hep gözlerine
ve sözlerineydi çırpınışım her konuştuğunda.
Ellerime dokunduğun,
ve yardım için sarıldığım o teselliler;
bana hep seni getirdi.
Seni sundu yüreğime.
Biliyorum kaçış yok bu sevdanın yollarından,
bu şehir hep senden bahsediyor
nereye kaçsam.
İlle de sende kesişiyor yollarım,
ille de adına konuyor o ürkek ad'ım.
Nafile ne yapsam da kurtulamam bu sevdadan,
gönüllü hapistir bu sürgünde yattığım.
Anlaşılan o ki sonu yoktur bu sevginin,
ben yanmaktan kurtulamam;
var oldukça gözlerin.
(Ankara 2002)
Evren DalgıçKayıt Tarihi : 8.12.2004 23:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Evren Dalgıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/12/08/var-oldukca-gozlerin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!