şimdi çiçeklerimi sana adamak isterdim
her uzanışında yanıma yakışmanı
her düşümde tutuşmayı dilerdim
insan pek çok şeyi geç anlıyor
sevginin duraksız dayanışını
ve yakın durmanın delirten yakışını
ilk sevgilim olur musun
ilk dayanağım
ilk yanılgım
belki de ilk aşkım
duymak istiyorum sesinden bana dair olanları
kaçırıyorum aklımı senin saklanışında
yapayalnızım bak olmadığında
sana adamak istiyorum ruhumun kalanını
fakat belli ki saat çok geç kalmış
ıslanmış bedenimiz kavrulmuş sıcağında
düştüğümde tutmamışsın da
gördüklerime şaşırmışım
kelebeğin kozasında var ettin beni
bir çocuğun neşesinde kaybettin
şimdi yarat en baştan
senden vazgeçtiğim günlerimi
ya var ol yeniden yanımda
ya da terk et beni bu diyarda
yaşamın altında ezilmiş bu çocuğu
bırak senden kalan yalnızlıkta
hüsranımı duyma
ellerimi tutma
gözlerime bakma
yeniden tutma bedenimden
ya var ol yeniden yanımda
ya da terk et beni bu diyarda
Kayıt Tarihi : 6.8.2025 21:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!