Var Ol En Büyük Beddua Bu

dudaklarının kenarında unuttuğun
bir melodi kulağıma çalınan
ritmi senin sesine çalan...

ben sana yürümüyor, koşuyorum;
koşmak ne denli yetiştirebilirse beni sana...
oysa yollar engebeli ve dar
sıla uzak,
bulutlar senin çehrende bitap olmuş kalmışlar...

seni sevmek benim şiirim...
kulaklarımın pasını silen rüya ki çevrili güzel gözlerinle...
yaşamanın da sen boyutu öpülesi
ender tonları toplanmış yeşilin,
kıtalarca geniş deryanın kasvetinde...

var ol, en büyük beddua bu.