Unutalım mı bir anlığına, kapitalist bombalarla öldürülen çocukları?
Senin parmaklarının ucuyla tutup çöpe attığın artıklarını,
Açlığından mütevellit büyük bir umutla karıştıranları.
Yani unutalım mı üç beş şerefsiz Maldivler’ de tatil yapabilsin diye,
Dipsiz kuyularda kapkara bir ölümün kucağına itilen madencileri.
Babasız bırakılan çocukları, evi, mahallesi başına yıkılanları unutalım mı?
Irkı, dini farklı diye yaşama hakkı tanınmayanları unutalım mı?
Ben tüm canlıların eşit yaşam hakkına sahip olduğuna inanıyorum.
Benimle evlenir misin demeyeceğim sana!
Benimle unutmamaya, benimle inanmaya, mücadeleye var mısın?
Kayıt Tarihi : 9.2.2018 02:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!