Var Mısın Şiiri - Erhan Turan

Ben sevmeyi sevdim,
Sevgiyi ilmik ilmik içime işlemeyi,
Mesela ellerinden tutup en sevdiğin şehri baştan sona
dolaşmayı...
Hiç kimseye aldırmadan,
Sen yanımdasın diye gülüp kahkaha atmayı...
Ve seninle yeniden çocuk olup çocuklar gibi eğlenmeyi,
Koparmayı mesela dalından papatyaları,
Demet demet yapıp her sabah sana sunmayı,
Ben yaşamayı sevdim.
Yaşamanın bu hengâmesine aldırmadan,

Hayatla olan savaşı ve kavgaları aklımın ucuna bile ge-
tirmeden,

Düşünmeden geride kalan her şeyi,
Temizlemek istedim aklımın en ücra köşesini kaplamış
örümcek ağlarını.
Ve kararmaya yüz tutmuş kalbimi,
Yeni bir sayfa açıp, geride kalan her şeyi yırtıp atmak
istedim.
Ben yaşamayı istedim yeniden.
Senin ellerine tutunarak ayağa kalkmayı,
Bir daha hiç yıkılmayacakmışım gibi dimdik durmayı
istedim.
Yani ben seni istedim anlasana!
Bir daha bahar gelmeyecekmiş gibi,

Yeniden bir çiçek açmayacakmış gibi,
Ruhumun her zerresini kaplamış bu ruh haletimden,

Beni alıp yeniden bir daha hiç bitmeyecek baharı getire-
ceksin diye...

Şimdi var mısın ellerimden tutamaya?
Var mısın şimdi gözlerini kapatıp kalbini bana sunmaya?
Sevmeye, yaşamaya, rengârenk çiçeklerin kapladığı
dünyanda,
Bana da yer açmaya var mısın?
Ansızın gelip kapını çalmaya...
Ve tereddüt etmeden ellerimden tutup,
Rüzgârın bizi alıp götüreceği yere var mısın?
Söyle bana yaşam sebebim,
Var mısın kendinle beni yaşatmaya?
Gerekirse yanmaya, ağlamaya, acı çekmeye,
Seni bir ömür sırtımda taşımaya...
Ve en zor anımda başımı koyacak omuz olmaya var mısın?
Ve o narin ellerinde saçlarımı okşamaya,
Başım hep göğsünde duruyor hâldeyken,
Ellerin ellerimdeyken, gözlerin gözlerimde,
Kalbimin her yerini sarmış sevginle,
Senin kalbinde yer edinmişken,
Var mısın benimle ölmeye?..