Var mısın zamana meydan okumaya?
Var mısın yılların izlerini tamamen silip,
Zamanı buluştuğumuz noktada durdurmaya?
Biliyorum, zor bir soru
Hem de çok zor...
Hangi yürekte vardır bu cesaret?
Hangi yürek bu serüvene atılır
Ve hangi yürek bu yükü taşımayı göze alır?
Üstelikte sonuna kadar...
O yürek,
Dokunduğu yüreği severek taşıyabilmeli,
Yıllarca sönmek bilmeyen yangınları
Sevdasının ateşiyle söndürebilmeli.
O yürek,
Gözlerinden sonsuz derinliklere dalıp,
Kanında dolaşmayı başarmalı,
İçindeki acıları, gözlerindeki hüznü
Sevgisinin sıcaklığıyla dağıtmalı.
O yürek,
Titreyen, üşüyen kalbinin bir daha
Asla üşümesine izin vermemeli,
Kalbini kanatan cam kırıklarını,
Şefkat ve sabırla tek tek çıkarmalı,
Ve yaralarına sevdasıyla merhem olmalı...
Böylesine büyük ve böylesine eşsiz bir yürek işte...
Şimdi yine soruyorum,
'Var mısın yılların izlerini silmeye,
ve zamanı buluştuğumuz noktada durdurmaya? '
(Temmuz, 2004)
Mine GülKayıt Tarihi : 16.7.2004 01:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bana yapılan böyle bir çağrıda, gönlüm VARIM derken,dilim ve aklım VARIM diyememişti..
TÜM YORUMLAR (1)