Var mı İNSANLIK? Şiiri - Ramazan Kılıç

Tut yakasından silkele nefsin
Adalet zulüm ü örsünde dövsün
Utanma,terbiyen diliyle sövsün
Yürekler sevmiyor var mı insanlık?

İnsanlığı zalimliğe çarpmadık,
Haksızlığı çıkar diye topladık,
Kuldan utanmadık Hak tan korkmadık,
Dövünüp dururuz var mı insanlık?

Sanma ki muhtaçtır kuşlar darıya
Balı bozduk şeker verdik arıya
Bazen al da dedik koyu sarıya
Renkleri sevmedik var mı insanlık?

Aşkımız dünyalık mecnun mu gezer
Para isyan etmiş bulanı ezer
İnsanlık bir kaşık sular da yüzer
İnsanı sevmedik var mı insanlık?

Vallahi kabahat yoklukta değil
Varlık emir eder önümde eğil
Gel sen de bu halde birinde sevil
Sevgi yavan olmuş var mı insanlık?

Dili tatlı memeleri kör olduk,
Aça cimri toklar a bonkör olduk,
Kul da ne ki Allah a nankör olduk,
Övünüp dururuz var mı insanlık?

İnsanlardan başka gülen varlık yok
Sen yayı germez sen hiç gider mi ok?
Dünyayı bırakıp gitmeyen mi çok
Kime kalmış dünya var mı insanlık?

Bak gördüğün her şey senin emrinde
Allah ten yaratmış gülün renginde
Her işi başardın kendin yendin de
Unutma sevmeyi var mı insanlık?

Uyuma uyanık zannedip aklı
İnsanı hep anla olsan da haklı
Ömrünün tapusu Rabbim de saklı
Ejderha kesilme nerde insanlık?

Ömrün senin. Sanma yalnız yürürsün
Yürüdüğün yer de neler görürsün
Tıpkı her şey gibi bir gün ölürsün
Kendini unutma var mı insanlık?

İSTANBUL 10 03 2010