'Var'larla 'Yok'lar Şiiri - Muhsin Köktürk

Bir varmış, bir yokmuş,
Tanrı’nın dertli kulu çokmuş.
Kimi kuru ekmek yermiş,
Kimi kuru soğan.
'Kiminin ambarı var, unu yokmuş,
Kiminin bıçağı var, kını yokmuş,
Kiminin bacağında donu yokmuş.'

Bir gün yoklar yoklarla toplanmış,
Ortaya kocaman bir yok çıkmış.
Bu yokmuş, şu yokmuş, o yokmuş,
Çekince kuyruğu kopmuş.

Bir gün yoklar meclisine bir var girmiş,
Yoklar yokluğunu anlamış.
Bu varmış, şu varmış, o varmış,
Yokların öfkesi kabarmış.

Demiş ki yoklar, ”Bu nasıl iştir? ”
Kimimizde var, kimimizde yok,
Kimimiz aç, kimimiz tok.
Bunca yok arasında olur mu bunca var?
Vallahi bunda bir iş var.