Var Ki İstanbul / Yok Ki İstanbul

...........................................................................................İSTANBUL DESTANI

Sana bilmem hangi yönden bakayım Gece başka gündüz başka güzelsin
Kainatta eşsiz tek ve özelsin Çağlar değiştirdi sevdan İSTANBUL

Efendimiz ma'lum ezelden tanır Binlercesi şehrin canı kıskanır
Sinende yaşayan cennettir sanır Cihanda emsalin yok ki İSTANBUL

Müjdeyi cihana veren Nur olmuş Nur’unun arzusu katında ol’ muş
Bir zerresi ile cihana dolmuş Nur’undan ışıklar saç ki İSTANBUL

Köklü medeniyetlerin evisin Tarihler boyunca an’anevisin
Mukaddesatını yad el de bilsin Sırr-ı nikabını aç ki İSTANBUL

Kalbini son defa fethedenlere Elveda deyip de gitmeyenlere
İmkan bulamayıp gelmeyenlere Engin hoşgörünle kızma İSTANBUL

Ka'be-i ziyaretgahların vardır Şühedadan namazgahların yardır
Alem-i insanlar çok arzu-dardır Sevenin koynunda sar ki İSTANBUL

Her dinin mensubu ibadet eder Havra Kilise ve Cami'ye gider
O insanlar gönül diliyle ne der Sessiz niyetleri duy ki İSTANBUL

Arz ile deniz ve mehtap bakıyor Gerçek yıldızlardan taçlar takıyor
Her gönülde sevdan ataş yakıyor Türlü dillerdesin bil ki İSTANBUL

Tüm insanlar a'la şeyler yazmışlar Anlatacak bir söz bırakmamışlar
Nesillere misal hep taşımışlar Ölçülmez değerin var ki İSTANBUL

Yaşarken kalplerin vuruluşuna Dalgalı denizken duruluşuna
Tanığın kalmamış kuruluşuna Aklında mı yaşın kaç ki İSTANBUL

Elbet ben de bir gün gelir göçerim İlahi yasaya ben de na-çarım
Yardan ya da senden vaz mı geçerim Bir eser de benden al ki İSTANBUL

Çınlar Cami'lerden ezan(ı) salası Yıkar nefisleri def-i belası
Zeki'midir sanki tek müptelası Eyyüb Sultan başta say ki İSTANBUL

Beşiktaş 11.05.02
İSTANBUL