Düşünüyorum anne!
Var ile yok arası kalmayı mesela.. Bir gün kalıp, diğer gün gitmek gibi. Çok yorulup sonra ara vermek gibi..
Düşünüyorum anne;
Düşlediğim bir hayali gerçek yapmak için boğuşup, sonra farkında olmadan düşlerimden vazgeçtiğim, onları unuttuğum o anı düşünüyorum. Koyulup bir yolun ortasında bazen ve bazense sonralarında biraz unutulmayı, yapayalnız bırakılmayı görüyorum.. Çok değil...; biraz mutlu olmak için hem kör hem sağır olduğumu görüyorum. Suçum mu? Suçumu bulamıyorum ki..
Düşünüyorum anne;
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta