Var İken Yok Olmamak Lazım

Var İken Yok Olmamak Lazım

Ölüler gördüm, ölü iken gülüyorlardı,
Diriler gördüm, diri iken ölüyorlardı,
Körler gördüm, kör iken görüyorlardı,
Gerçeği görenlerse, yalan söylüyorlardı.

Gününü boş geçiren, bin yıllık hesaptaydı,
Bedeni çakı gibi ama ruhu kronik hastaydı,
Aklı fitne fücur, kalbi olmadık fesattaydı,
Doğruyu reddedip eğriyi doğru biliyorlardı.

Dişle tırnak arası, bir kavga ile yaşayanlar,
Son bir lokmasını bile bir canla ile paylaşanlar,
Doğru yolda bin bir çile ile doğruya ulaşanlar,
Heybelerine değerli azıkları dolduruyorlardı.

Uçarak hedefine varamayanlar düşüverdiler,
Tuzak için çukur kazanlar o çukura düşüverdiler,
Benden üstün yok diyen acınacak hale düşüverdiler,
Güya akla ve mantığa uymayanı olduruyorlardı.

Fani dünyaya sahibim diyenler, şimdi neredeler,
Güç bende zirve benim diyenler, şimdi neredeler,
En büyük benim, başka büyük yok diyenler neredeler,
Ha bire son nefesi verip de kara yeri dolduruyorlardı.

Hasan ÖZÜNAL
KARAMAN – Mart 2025