Var Git Sor Beni Şiiri - Zeki Günay

Elin lafı ile yol yürüyenlerdensen,
Daha yola çıkmadan, dostluktan sil beni.
Bende kahpelik olmaz, satmadım kimseyi,
Çarşı pazar ahaliye, var gir sor beni.

Kitabıma su damlar, yapışmaz büzüşmez,
Matbaa yüreğimdedir, var git sor beni.
Ben ölüme yürür, kefen ile dönerim,
Birgün Azrail gelince, ona sor beni.

Ben asla olmadım kula nefsime köle,
Nefis ettir var sen tüm kullara sor beni.
Beni çok düşürdüler, hep kalktım yerlerden,
Ruh yorgun dil suskun, düşürene sor beni.

Derdim acılarım, Amelde gizli sırdır,
İnanmazsan sabır şahit, var git sor beni.
Dost düşmanın sırrını, saklamak ar imiş,
Namusluya namussuza, var git sor beni.

Ölürüm dostumu, yarı yolda bırakmam,
Dağ Ova'ya yaylalara var gir sor beni.
Yalanı hayatta dilime dost kılmadım,
Çık yollara doğrulara, var git sor beni.

Aç kalırım lakin asla açıkta kalmam,
Yıkık Gecekondulara, var git sor beni.
Kırk çeşit yemek koysan, ben bir çeşit yerim,
Bir ekmeğe bir zeytine, var git sor beni.

Ne malı ne mülkü ne de parayı sevdim,
Şu üç günlük boş dünyaya, var git sor beni.
Abdest benim kalkanım, namazsa kılıcım,
Tekbir Rükuye secdeye, var git sor beni.

Elimi Allah'a açar, ondan isterim,
Hocaya dilenciye, var git sor beni.
Hacca gidemedim diye bir haber saldım,
Kabe etrafı ebabil, var git sor beni.

İnsan içinde beni, bulmak çok zordur,
Issız dağ mağaralara, var git sor beni.
Gece çöker karanlık saklar bedenimi,
Ay yıldıza karanlığa, var git sor beni.

Kul Zeki der ki? Ey gönül, sözüm sanadır,
Elde kalem tükenmeden, var git sor beni.
Sayfalarım önceden, kefen gibi beyazdı,
Her geleni seven kalbe, var git sor beni.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY 23.05.2023