Var Derim Şiiri - Süleyman Zaman

Derya olup, deryalara dalmışım
Tümden kopup, bende bir ben olmuşum
Feyiz alıp, didarımı bulmuşum
Ahyar olup, gerçeklere var derim

Dışlama ha, sen akıl kıblesini
Duymalısın, hak diyenin sesini
Eksik etme, serde aşk busesini
Aşkı niyaz, ile aşka var derim

Kadir bilmez, çeşmesine uğrama
Bir cahile, sakın belin bağlama
Darı Mansur, olup ciğer dağlama
Mansur olup, gerçeklere var derim

Dil konuşur, özü, dil söyler sözü
Dil anlatır, beni, dil okur yazı
Beyin bulur, sırrı, dil söyler tözü
Kamil olup, gerçeklere var derim

Mürşit olup, aydınlat sen çevreni
Münkir olup, kötü etme sineni
İtme asla, sana doğru geleni
Bir dost olup, gerçeklere var derim

Pençe vurup, gönül telim dağlama
Boran olup, seller gibi çağlama
Aldanma ha; bulunduğun makama
Gör bunları, gerçeklere var derim.

İnsan olup, insanlığı bulanlar
Zamanım’a her an dostça kalanlar
İkrar verip, ikrarında duranlar
Gerçek dosttur, gerçeklere var derim.

29.09.2005