Var...(deneme) Şiiri - Nedim Saatcioğlu

“var”sın ve yoksun. yazmak ne kadar kolay değil mi? “var” olmak, içinde milyonlarca “var” barındırır aslında. tek “var” da neleri paylaşır insan yüreğiyle bilir misin? sen kendi “var”ında nerdesin şimdi, hangi hayal denizinin hangi rotasına kilitlenmiş düşüncelerin, hangi tutsak rüyaya ortak düş yorgunu gözlerin. seven, sızlayan bazen en olmadık zamanda, en olmadık insanın tek sözüyle yıkılan yüreğin. kim için ne adına atıyor şu an.
Ben dağların ötesi bir İstanbul macerası. sen soğuk ve ayaz bir iklimin en sarhoş aymazı. sen gurbet yolcusu,sen yasak aşkın hancısı hangi anı paylaşmak istersin benimle veya hangi “var”ı.hadi anlat bana, “var”ını anlat bana. bırak bütün yoklar yerde kalsın. tut ellerinden kaldır göklere, ayakların kaldırım taşlarını sökercesine vursun yere ve gel gönlümün gözü, neye hasretsen ve ne kaldıysa içinde keşke adına paylaş benimle.
Umut duvarımdan bir tuğlada sen sök ve hadi dök hasretin en koyu gözyaşlarını avuçlarıma bırak ellerimle sileyim camların buğusuna çizdiğin oklanmış bu boş kalbi. artık ben “var”ım yanında ve benim “var”larım.
Bütün yoklar yerde kalsın, “var”ını anlat bana. gecelerin ayazından, gündüzlerin alazından şarkıların hicazından,duyguların çıkmazından ve içindeki en büyük yalnızlıktan, sıyrıl. en güzel rüyanı dizimde gör diye buradayım. artık-artık ben “var”ım.
Üzülme ve yakınma hayata karşı “var”say sen bir alıcısın, hayatsa çarşı. beğenmediğini geç, dilediğini seç ve kuşan mutluluğun zırhını. deli bir tay yarat hayal aleminde ve koş. gideceğin ülkenin adı bahar, tayının adı “var” olsun. dünü düşünme ve endişe duyma yarından çünkü “var”sın.
Kendini bir uçurumdan atmak için önce “var” olman gerekir bilirsin.
Bırak bütün yoklar yerde kalsın. hadi “var”ını anlat bana. yokluğumda göz yaşların nasıl dökülür kırmızı yastıklara, yokluğumda gözlerin nasıl takılır duvardaki yazılara ve titrek ışıklı fotoğraflara… nasıl gömersin çığlıklarını katlanan kırmızı desenlere.
Düşler düşleri kovalar kimi geceler. sınırı yoktur uykuların. bir “var”mış bir yokmuş diyen masallara inat, bir “var”ım hep “var”ım diyen bir masal uydur kendine. yüreğinde yeni bir “var” yarat. sakın unutma sen soyut bir kavramsın aslında dünya yüzünde. ve bilmeden yaşıyorsun yüreğinde “var” olan somut “var”ın içinde.