Var böyle kalsan Şiiri - Hasan Uzel

En güzel olduğun vakit'tesin İstanbul
Var böyle kalsan hep ne olurdu ki..
Olmasaydı esen yelin de üşüyen vücutlar
Olmasaydı şifahâne lerde acı çeken insanlar...
En durgun hâlde iken birikmiş yaş ; denizin,
En doygun zamanın da martılar,
Ay ! Bekler iken güneşi aynı telaş ile
Bütün tesbihlerde çekilir bu vakit sabırlar...
Kararsız gönüller de hâyasız duygular
Geçmiş nasıl da vicdansız,hep kovalar
Mâzi tatlı bir rüya olur da
Utanmaz ki gelecek vaat eden yarınlar..
Seni dinlemek olmaz kısmet , her vakit
Tam koynunda duymak gerek isyanını
Neler barındırıyorsun sokak sokak bilinmez
Balata düşen çiğ sanma ki Bostancı dan hissedilmez...
Arşın arşın dolanan ayaklar nerede
Hangi kabir de yatar boylu boyunca
Dünyalık telaşlar onları da sarmıştı da
Hangisine kefil oldun İstanbul ?
Her köşen de ayrı haykırış
Şiddeti kim bilir kaç ocak yakmış ?
Kadehler kırılmış, yaş'lar buz tutmuş belki
Hangi vakit toplanmış seccadeler ?