Fakirlik hanemi perişan etti
Dayanacak gücüm kalmadı bitti
Üzüntüden aklım başımdan gitti
Tek başına kalan eskiciyim ben
Hurda toplayarak geçindim durdum
Cadde, sokak gezdim ben beni yordum
Derin bir ah çektim kafama vurdum
Hayattan ders alan eskiciyim ben
Geçim kaynağımdır atılan atık
Ekmeğime böyle sağlarım katık
Kimseye bakmadım kaşları çatık
Herkesle dost olan eskiciyim ben
Gurbetlik aniden kapımı çaldı
Gider gitmez elim koynumda kaldı
Dostlarım ne haber ne selam saldı
Gözleri yaş dolan eskiciyim ben
Kasım der: ne kadar çeksem de acı
Bir ben miyim koca dünyanın açı
Kaderim bu ise başımın tacı
Sabrı dinde bulan eskiciyim ben.
22 Şubat 2021
Kasım KILIÇ
Kayıt Tarihi : 23.2.2021 20:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!