Yaşam trenini kaçırsam bile,
Bir peronda elbet yakalanacak.
Yıllarca çeksem de çekilmez çile,
Geçmiş gelecekte mutlu olacak.
Peşimde binlerce var ben gibisi,
Gecikmiş hayaller gerçekleştiren.
Dostluğa yol alan gönlün sezgisi,
Olacak hayali güzelleştiren.
Masal değil gerçek olacak sözüm,
Yakaladığım tren halı serecek.
Huzur ve umutla gülecek yüzüm,
O an bana sunacak mutlu gelecek.
Ümidim bu gerçeğe hep ışık oldu,
Gururla o trene bindiğim zaman,
Şaşıracak çevrem aşılmaz yoldu,
Diyecekler bana azmi çok yaman.
O an güleceğim bana gülene,
Gördünüz ya nasıl başardım diye.
Yolun sonundaki bitmez şölene,
Ulaşmak olacak sonsuz hediye.
Bu yürek her zaman dostluk yolunda,
Kaçırdığı trene ulaştı deyin.
Mutluluğun görkemli o dost kolunda,
Gururla yürüyecek diye söyleyin.
Kaçan trenlerin peşinden gidin,
Adım atmak yolu yarılamaktır.
Umutsuzlukları gelin yok edin,
Vazgeçmek ruhları yaralamaktır.
Kayıt Tarihi : 9.9.2006 16:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Meziyet Ak](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/09/var-ben-gibisi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!