Var Ahmedim Neler Var neler

VAR AHMEDİM VAR, VAR NELER VAR NELER

Elbette bir tartan var amelleri
Tek, tek tadat eyleten var Ahmedim
Hikmeti icâbı hoş emelleri
Rahmet için neyleten var Ahmedim

Her kul alsa idi istediğini
Anlamazdık Rabbın ne dediğini
Resulü zişanın söylediğini
Esrarlı bir söyleten var Ahmedim

Elemin çilenin verdiği hazzı
Derece derece yükselen sızı
Böylece imtihan ediyor bizi
Sevince zâr eyleten var Ahmedim

İmkanların, sabrın ihtimâllerin
Tükendiği yerdedir kemâllerin
Takdim edildiği ser güzellerin
Dilinden bir söyleten var Ahmedim

Boş olan teneke canları sıkar
Öyle bir gürler ki sesi çok çıkar
Duyan fidanların boynunu yıkar
Ona: onu eyleten var Ahmedim

Sırtındaki papazların cübbesi
Başında ki hahamların kippası
Bunlar ehl-i bid’anın daniskası
Mutlaka bir heyleten var Ahmedim

Halbuki hayatın öz sermayesi
Her alış verişte nükseder sesi
Hayatı devâm ettiren nefesi
İki ölüm eyleten var Ahmedim

Ağlamak rahmettir Yaratan için
Ah’ını Mevlâya bağlatan için
Sabrı yudumlatıp çağlatan için
Sevdiğini, söyleten var Ahmedim

Kendini dağ gören dini güdüğü
Düşmanların ağzındaki düdüğü
İşte bu, tavşandan korkak hödüğü
Böyle cefâ eyleten var Ahmedim

Hayvanları tımar eden kaşağı
İşte öyle kaşır! böyle vaşağı
Azad bilmez! yahudinin uşağı
Şehirleri, köyleten var Ahmedim!

Hevâsının istediği tagutun
Önünde secdeyi ederken tutun
Tükrüğe isrâftır tükürmek, yutun
Ben’i deli eyleten var Ahmedim

Zahmet çekmeyince rahmet gelmez ki
Ehl-i avam: neden, niçin bilmez ki
Bulut bile ağlamadan gülmez ki
Semâvâttan ağlatan var Ahmedim

Dertsiz olan hayvanlarla sohbeti
Yapmaz, derdi olan ALLAH’ın iti
İlletin sebebi pireyi, biti
Derde devâ bağlatan var Ahmedim

Sui zan günâhtır, istimâl eden
Bunlardır fesadın membaı neden?
Her ameli bühtan bilip, bilmeden
Mağfiret çün ağlatan var Ahmedim

Esrârınca kulu ölçüp biçiyor
Abd zemzem değil de zehir içiyor
HAKK nazargâhında yara açıyor
Nefisini dağlatan var Ahmedim

Namerdin merhemi derde dert katar
Mert onu kullanmaz çöplüğe atar
Yüksek paha ile Allah’a satar
Böyle gönül eğleten var Ahmedim

Yalınız olurmu, yalnız olan kim?
Kimdir yakasından tutan de bakim?
Yanındayken mükevvinâta hakîm
Cilve edip ağlatan var Ahmedim

Bırakınca dönüp bakmaz ardına
Bölenmişsin vefâsızın derdine
Ateşi attırıp vuslat yurduna
Sevdaları dağlatan var Ahmedim

Vicdanı yüz sene önce defnettik
İnsâfı, inkârla takallas ettik
Merhametten mel’anete gâlbettik
İrâdeyi bağlatan var Ahmedim

Bel büküldü durulmazki ayakta
İki eli menhûs olan dayakta
Sıratı cahime çıkan koyakta
Ateşini yağlatan var Ahmedim

İbâdettir rızk için çalışmak
Meziyyettir işlerine alışmak
HAKK’ın helâl vechesinde buluşmak
Kemalâtta hassâten var Ahmedim

Umudu Allah’a bağlı olanın
Yeri yok özünde korku, yalanın
Alkışlarla pohpohlanan talanın
Sayesinde bağlatan var Ahmedim

Ehl-i hâller nazar kıla haline
Der: sahib ol elin, belin, diline
Bakma elin bağındaki gülüne
Sam yelini çağlatan var Ahmedim

Asaletli kimse böyle olamaz
Harami suyuyla bağı sulamaz
Hayat amma boş dururda dolamaz
Azâları bağlatan var Ahmedim

Hevâ i hevese esir kimise
Kurtuluşa giden yoldur dedimse
Haydi nâr yolundan çevir mümkünse
Bu şakiyi eğleten var Ahmedim

Âşka düşmeyenler ne bilsin çölü?
İşte böylesidir yaşayan ölü
Eşşek arısından beklerler balı
Hımarlatı sağlatan var Ahmedim

Ahvali nedir ki, hâli nolacak?
Herkes ne ettiyse onu bulacak
Zakkum diken zakkumunu yolacak
Tezgâhına bağlatan var Ahmedim

Dilsiz olan, kuzu gibi melemez
Melemeyenide kimse bilemez
Bebek ağlamazsa meme gelemez
Şaşkın, şaşkın eğleten var Ahmedim

Bu seti kuranı HAKK! lânetledi
Sizin büyük düşmanınız bu dedi
Yular taktıkları idrâk etmedi
Cehenneme yeğleten var Ahmedim

Matematik dersin çalış kerrâta
Alış anlar müskirâta kerâta
Bünyesini peşkeş çeker merete
Enjekt’ edip ağlatan var Ahmedim

Serveti eroin, kokain, esrar
Anası cigâra tütünü sarar
Servetidir, sanır hiddete yarar
Benliğini bağlatan var Ahmedim

Hallâkı Kün Fekân bakidir baki
İnsânı şerefli eylemiş taki
Yarattıklarının değeri neki?
Mert kıptiyi tığlatan var Ahmedim

Boşa geldim diyen yaşar boşuna
Daimâ boş olan gider hoşuna
Değer veren yoktur göz ve kaşına
Uşakları beğleten var Ahmedim

Yaratanda kusur ararlar haşa
Harami geçinen dönüyor köşe
Yok ki akıl vursun başını taşa
Ahmaklığı yeğleten var Ahmedim

Kaderin yazdığı gelmeden başa
Can çıkacak sanıp beklemek boşa
İster isen BELYÂ Nebice yaşa
Bizi bize eğleten var Ahmedim

Olmaz derse, olmak nedir bilmiyen
De ki varmı: yaş döküpte silmeyen?
Görmedim İSLÂMİ: hiç eksilmeyen
Bünyemizi ağlatan var Ahmedim