Vapurlu Şiir Şiiri - Emin Vural

Vapurların biri gelir biri gider iskeleden
Onca insan taşır
Yıllanmış,paslı gövdesinde
Kimse sevgi göstermez ona
Kullanır atar
Sadece insanlar mı üzer vapuru
Şiddetli rüzgarlar düşmanıdır
Dalgalar acımadan vurur bedenine
Ama o yine de vazgeçmez
İhanet etmez kendine
Ne ise o olmaya çalışır
Hayatta ne için var olduysa
Bilir ve ona göre davranır
Şimdi diyeceksiniz vapurun ne işi var
Bu şiirde
Ben de bilmiyorum
Vapurdayım ve tek masum oymuş gibi geliyor
Bana benzeyen tek varlık sanki o
Sadece o Marmara’da yol alıyor
Bense Acılar Denizi’nde
Açıp bakmayın atlasa nerede bu deniz diye
Çünkü tam da kalbimin içinde
Göremezsiniz
Dıştan her şey güzel gözükür bazen
Gülen yüz mutluluğu mu temsil eder?
Yoksa üzüntüsünü saklamak için mi güler?
Bilemezsiniz
İşte o yüzden vapur gibiyim
İşinizi görürüm
Size tebessüm ederim
Dilim yoktur anlatacak
Kalemim vardır dümen gibidir
Vapura nasıl yön verilirse
Kalemim de bana yön verir
Güler geçerim
Bazen de söver geçerim
Ama bir vapur edasıyla
Takmam yarar geçerim.