Vapur Sefası Şiiri - Nazmiye Kayar

Uzaklarda evler vardı,
Ruhsuz insanların ruhsuz evleri; Beton yığını!
Uzaktan mezar taşlarına benziyorlardı.
Tepeler gördüm onca yeşilliğe,
Onca güzelliğe inat
Yanmış,kül olmuş.
Siyah bir canavarın gözleriyle bakıyor,
Ürktüm,üzüldüm,kahroldum.
İnsanlar vardı vapurda,
Ellerindeki çöpleri denize attılar,
Vicdanları sızlamadı,uyardım.
'Herkes atıyor'dedi.
Düşüncesizliğe şaşırdım.
Denizin kokusunu duyamadım,anlayamadım,
Genede güzeldi çöplere inat.
Rüzgarı desen püfür püfür,
Oldum bir dünya,kimseleri görmedim,içine düştüm.
Masum hayaller kurdum,
Gökyüzüne baktım,
Martıları seyrettim,
Acımadım ayaklarıma,
Bayram etti gözlerim.
Dünyanın maviliğinde
Gerçeğin ta kendisini gördüm...

(İstanbul-Ağustos 2006)
Adalar gezintisi sonrası