Vapur Şiiri - Enes Ulutaş

gözlerin gözlerime ilk değdiği zaman
bir vapurda geçiyordum karşıya
tam karşımda sen varken..
vapurdan düşsem bu kadar boğulamazdım
mavilerde
evet rengini göremesem de inandım
gözlerinin maviliğine
saçlarının sarısı güneşten daha fena yaktı
kalbimin üzerinde sürekli yanan bir kor bıraktı
ve tüm bunları seni daha hiç tanımadan yazdım
telefonuna ciddi bir bakış attığında
beni araman için dua etmedim demiyorum
gözünü kısıp bana doğru bakınca
imdat adam öldürüyorlar diye
bağırmak geldi içimden
dikkatini çekmek için vapurdan atlamayı bile
bunu bile düşündüm
ama sanırım Karaköy'de ineceksin
bense bu kağıdı aramızda sürekli oynayan
küçük çocuklarla sana gönderemeyeceğim
Eminönü'nde insen bile gönder(e)mezdim ki
güldüğünde gördüğüm inci dişlerin
dudağının kenarındaki kırışıklıklar
bana özel olsalar. sadece bana özel
beni tanımayacaksın belki
ama ben bu şiiri senin için
sadece beş dakikada gözlerinin içine bakarak
bakışlarımı kaçırarak
bir Kadıköy-Eminönü vapurunda yazdım
binlerce seferin sadece bir tanesinde
en şanslı seferinde