Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Mutlu Güzel Yıllar Olmasını Dilerim
2011 yılı acılarımızla, sevinçlerimizle geride kalacak. 2012 Daha fazla Umut, daha Fazla sevinç, Daha fazla Mutluluk getirsin. Yaşamında Güzel Yıllar, mutlu yarınlar, gerçek dostluklar hep seninle olsun. Tüm sevdiklerinle beraber size sağlık, Mutluluk, Neşe, Başarı, bolca para, sevgi ve huzur getirmesini dilerim. Mutlu Yıllar dileğiyle selam ve sevgilerimle....
Ahh bunları görmeyenler duymayanlar görse ,duysa .Tebrikler.
Umduğunu alamayan
Zirvede hiç kalmayan
Sandığını bulamayan
Şu sazandan bahset biraz.
Darbeyi ine tıkmayan
Haine kuşun sıkmayan
Göze girip de çıkmayan
O hezandan bahset biraz
On yıl önce kazık boldu
Işık geldi zulmet soldu
Her taraf otoyol oldu
Mut- Kozan'dan bahset biraz.....Celâli
Güzel dörtlükler birinci kıta 3.mısradaki canın sözcüğü canını da olurmuydu diye düşündüm affınıza sığınarak sanki daha çok yakışırdı.Emeğinize yüreğinize sağlık tebrikler
çok güzel dizeler ve gerçekler sayın hocam yüreğinize ve emeğinize sağlık...
Güzel.. güçlü bir anlatım
son derece başarılı birikimlerinizi
gün ışığında okuyucusula buluşturmanız
mükemmelin üstünde .
okuyupda kutlamamak elde değil
yürekten yüreğini kutlarım
yeni paylaşımlarda buluşmak üzere
yine beklerimin
cok guzel bır sıırdı okudugum saırım kutlarım sevgıyle samı
akçay sıze el sallıyor
'Hak şahini' rumuzlu kardeşimi tebrik ediyorum. Nefis bir cevap vermiş. Ben de bu cevaba bir dörtlükle katkıda bulunayım: Durmuşsa idrakler sözler kâr etmez/
Kafa kumda, deve kuşu misali/
Gölgeye ok atma hedefe gitmez/
Bırak gafilleri, bırak Cemâli!.
Cemal Gören
Dini siyasete alet edenler, kanımca en büyük günahı işlemektedirler. Ülkeyi şaha kaldırmışmış, merkez bankasında dolarlar varmış, bana ne kardeşim merkezdeki dolardan. İleri demokrasi dedikleri şey, baskıcı rejimden ibaret. Neyine güveniyorsun da ahkâm kesiyorsun demezler mi adama. Atatürkçü bir vatan evladı olarak Amerika merkezli bir yönetimi içime sindiremiyorum. Milleti kandırarak oyları toplayıp köşeyi dönen yöneticilerden bıktık artık. Refik Hocam, iktidar yalakalarına da iyi bir ders vermişsiniz, tebrik ediyorum. Tam puan selam ve hürmetler...
Okuması çok hoş, hakikatleri dozunda ve rahat deyişi ile yedire yedire sunan güzel taşlama için teşekkürler. Ellerinize, yüreğinize sağlık. Saygı ve selamlarımla
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta