*Vanilya Kokulu* Şiiri - Yasin Avcı

Sevmek;

Tutunmaktır hayata,

Belki biraz umutla,
belki bulutlar da gezmek,
belki yağmak yağmurla..
Ulaşmak bir tomurcuğa,
can vermek..

Gökkuşağının mavi tonu olmak özgürlük için,
çocukça sevmek,
ve sevinmek,
kaybolan misketlerini bulmuşcasına...

Ama yok!
Sevmek haram bana...

Ah sevdam, sen ömrümün çağlayan pınarıydın.
Susamıştım nasıl da!
İçmedim belki amma, bakamadım da..

Neden gittin ki.
Bu gitmeler sebepsiz,
bu gitmeler nedensiz..
İşte yine çaresiz.

Gerçi gitmemen için bir sebep mi var sanki!
'Kal mı dedim' giderken
ya da 'sev mi dedim' severken..

Sadece sevdim! !

Gözlerine bakamadım hiç.
Karşı komşuydun oysa, karşı(m) da ki sevdamdın..

'Kapınız her açıldığında ayağa fırlayıp dürbünden bakmaları' saymazsak eğer,
ve geceleri gördüğüm 'senli rüyalar' dışında,
Günde bir kere anca görürdüm seni.

Bazen faturaya bakma taktiği,
bazen kapı tamiri..
O kapıyı ben açmalıydım sana, işten geldiğin anda..
Kokunun hasretini yaşardım, duymalıydım.
Hayrandım o hoyratça kokan vanilya kokusuna..

Parfümcüyü dövmüştüm istediğim kokunla alay ettiği için!

Vanilya kokusu mu olurmuş?
Dayağı yiyince oldu ya!

Artık kokunun da tiryakisiydim..

Annem hep, iyi kız derdi senin için, evlenilecek kız..
Hani terzilik vardı ya serde..
İnşallah gelinliğini ben dikerim derdi,

Derdi de derdi mi anlamaz dı!

Yaş yirmibeş..
Yarın sevdam sekiz yaşına girecek!

ve ben cam kenarında..
Önümde 'doğum günü' pastamla, birgün önce kutlayacağım sevdamı..

Saatte geç oldu, neden gelmedin?

Yoksa yarın mı geleceksin gelinlik provasına..