Vandalıklar Şiiri - Sebahattin Kömürlü

ne lüzum var,
gitme öteye.
çıkarıp kafatasının içinden,
atmadılar mı mermiyi önüne...
özgürlük diye...
bu alçaklar, bu kahpenin dölleri,
sevinmediler mi sanıyon ölümüne...
ölümüne,
ölümüne,
sıkmadılar mı gazları gözlerine,
kim,
kimden emir alıyordu da,
alay edercesine
tv ekranlarında
yine,
unutmayın kininizi diyen
yüzlerine,
nasıl bakıyorlardı akşam olunca,
yahut,
gün doğanda
bir birlerinin yüzüne...

yüzsüzlüğün bu hakimiyeti
sürmeyecek
sonsuza dek biline...