Van Kedisi Şiiri - Mustafa Asım Çankaya

Bir gazete köşesinde yazını okumuştum,
“Mavi gözler” rumzuna,inan deli olmuştum,
Tanışıp konuşarak,mutluluğu bulmuştum,
Ama ayrılmalıyız,çok kötü bir huyun var,
Olmazsın köy-kasaba,ne de sevgili bir yar...

Saçların ipek gibi,tenin durgun bir deniz,
Üzmüyorsun hiç beni,seninle her an şeniz,
Senin gibi güzele,rastlamadım ben henüz,
Ama ayrılmalıyız,çok kötü bir huyun var,
Olmazsın köy-kasaba,ne de sevgili bir yar...

Hayır,yanlış anladın,tabi ki çok sadıksın,
Vücudun da çok güzel,sanki alabalıksın,
Ne masraflı,ne çapkın,ne hin,ne de alıksın,
Ama ayrılmalıyız,çok kötü bir huyun var,
Olmazsın köy-kasaba,ne de sevgili bir yar...

Kulağıma aşkını,fısıldar,güzel sesin,
Bilmiyorum şeytan mı,yoksa bir melek misin?
Peynir gemisi yürümez,yalanla bak,bilesin,
Lensinin biri düşmüş,Van kedisi gibisin,
Olmaz ki köy-kasaba,yalancının birisin...