Van'ı Anlatsam Nasıl Şiiri - Amr Ertürk

Şehirle mamur oldu tarih boyunca cihan.
Bir yanda tüm şehirler, öbür yanda şehr-i Van.

Sultandan alır haşmet, adı yaşasın diye.
Hala Bağdat’a akar, coşkundur Muradiye.

Yevmi cennetten damla, olsaydı bile her ay.
Müküs ile cennetten bahçedir, Bahçesaray.

Sanki bir Kapadokya, sanki bir Pamukkale.
Doğal güzelliğiyle, bir başkadır Başkale.

Tarih hep yazılır da, sanki durmuştur zaman.
Zafer naralarıyla yankılanır Çaldıran.

Bir cürm ki işlenmesi sevaptı, ihkak-ı hak.
Şüheda cennetidir ve bize ait Çatak.

Bütün duygular hisler; coşku, neşe ve ümit…
Göle bakan yüzüyle, bir sevdadır Edremit.

İzin, ondan alınır, iki cenahtan geçiş.
Şehrin muhafızıdır, kapı gibidir Erciş.

Geniş meralarıyla duruyor eski çınar.
Her yanı ab-ı hayat, yaşam efşan Gürpınar.

Hiç olmaz denilir mi, uzakta olur mu kalp?
Van’ın kalbi gibidir, misafirperver Özalp.

Van anlatılıyorken, ona hiç düşmez mi pay?
Kapıköy mihmandarı, hudutta bekler Saray.

Bir aşığın sedası ve gözünde duran yaş.
Akdamar’ın kapısı, tarihi belde Gevaş.

Gölün tam ortasında inci gibi Akdamar.
Önemlidir şiirde, aynı bu nokta kadar.

Tuşpa ve İpekyolu, merkezin ilçeleri.
Köyleri, beldeleri, daha var niceleri.

Van’a bakıldığında, ondan bahsetmek gerek.
Sırtını yasladığı, dağın adıdır Erek.

Kesif maviliğiyle neye çevirmiş çölü.
Nazar boncuğu gibi göz kırpıyor Van Gölü.

Öyle bilir onu halk, öyle bilir ahali.
Gölün ev sahibidir, canım İnci Kefali.

Bir yanında yeşili, bir yanında mavisi.
Van’ın özü gibidir, biricik Van Kedisi.

Van şiir gibi şehir, Van’a şiir yazılmaz.
Size Van’ı anlattım, bu da şiir sayılmaz.