Van Evleri Şiiri - Gürsoy Solmaz

Ezanlar huşu ile niyaza davet eder,
Güneş doğar Erek’ten usul usul yükselir...
Horozlar haber verir, her sabahı müjdeler
Besmeleyle açılır kapılar sonra bir bir...

Yüklükler yataklara,odalar süpürgeye,
Çaynikler deme durur; sofralar donatılır,
Aşhanede başlayan şükür dolu hikaye,
Anlatılır hoşlukla, sabırla anlatılır...

Kerpiçlerin ördüğü munis Van evlerinin,
Penceresi, cumbası sadedir içi dışı...
Bu evlerde kalmaya gıptası var perinin,
Ve bu evler Vanlının Van’la olan sırdaşı...

Bu evler ki bahçeyle uyum yapar yerinde,
Semaverler kurulur, gelin kız sohbetleşir....
Bu evler ki sevdalım, sevgilim var birinde,
Meyve yüklü ağaçlar, benimle nöbetleşir...

Van Gölü’nde kızarmış ışıklar veda eder,
O akşamın ümidi yarını müjdeler de,
Öyle bir şavkla batar, duyabilsen öyle der,
Şükür edilir her gün, Van ilinde evlerde...