Van depremi Şiiri - Halil Aydın

VAN DEPREMİ
Van’dan bir haber geldi
7.8 şiddetinde deprem oldu dendi
İnsanlarımızın yüreği sanki ağzına geldi
Sanki deprem beynimizi salladı
Gönlümüzün fay hattı kırıldı
Yüreğimizi acılar dağladı
Endişelere kapıldı insanlarımız
Şimdi ne olacak diye düşüncelere daldı
Ya çocuklar, yada insanlar
Şu kışta kıyamette evsiz barksız
Ne yaparlar diye kara kara düşünmeye başladı

Görüntüler yansıdı ekranlara
Feryat figan sokaklar
Üst üste katlamış katlar
Arasında sağ,yada ölmüş insanlar
Dizlerini döven analar
Oradan oraya koşan insanlar
Enkaz başında kurtarıcılar
Tırnaklarıyla sanki betonları kırıyorlar
İnsanlarımızı sağ çıkartmak için
Bütün özeni gösteriyorlar,

Bir baba şaşkın
Yıkık enkazın önünde
Boğazı yırtılasıya
Kızına bağırıyor
“Kızım ses ver bana diyor”
çaresizler çaresiz
gücü yetse katları devirecek
altından yavrusunu çekip çıkaracak

kimi YUNUS gibi; tonlarca yük altında
O kara gözleri kocaman, endişe ile
Olup bitene bakıyor
Çektiği acı yüzünü kaplamış
Feryadı figanı yok dayanıyor onca acıya
Sol omzuna uzanmış
Bir ölünün soğuk eli, YUNUSA sanki
Ben ölüyorum sen yaşa demiş
YUNUS tonlarca yük altından
“Saat kaç demiş”
“Geç kaldım da anam merak eder” demiş
Kim bilir annesi nerede
Sağ mı selamet mi; o curcuna içinde kim bilir

YUNUS tonlarca basınç arasından
sağ selim olarak çıkarılıyor
insanlarımız nasıl sevindi
yunusu kucaklayıp ihtimamla
Ambulansa bindirdi
YUNUSA sevincimiz uzun sürmedi
Dayanamadı o minik yürek
Maalesef yolda söndü

Hepsinin acısı bizi yasa boğdu
Kimi AZRA bebek gibi yeniden doğdu
Sevindik oh! be sağ kurtuldu dedik
Bu dünyadan göçüp gidenlerin
Yasını tutuk, yakınlarının acılarını
Paylaştık
Suç bizim günah bizim
Kadere, alın yazısına ne diyelim ki
Belkide kendimiz kendi alımıza
Kendi kaderimizi ellerimiz ile
Kendimiz yazdık..
HALİL AYDIN(Sizden biri)