Toza belendi umut, can param parça
ölüm kusuyordu afet, yıkım sürdükçe
Korku kesildi nefes, sineler oldu keman
Depremin vahşerinde, can çekişiyordu Van
Artçılar insafsızca kırıyordu umutları
Yükseldikçe feryatlar, enkaz can kırıkları
Acının Kürtçesiydi dağlarda yankılanan
Aktı, sel oldu hüzün, yasa boğulmuştu Van
Büyük-küçük hepimiz dehşeti yaşıyorduk
En güzel çağımızda hayattan kopuyorduk
Yaşama tutunmaya kalmamıştı hiç derman
Titredikçe yeryüzü bitmiş, tükenmişti Van
Feryat, figan ararken analar evladını
Erek Dağı ağladı, paylaştı feryadını
Yunus'un gözlerinde birleşti bütün cihan
Soğuk, ayaz vurdukça, karla yıkılmıştı Van
Yedi nokta ikinin şiddetiydi bu vahşet
Yaradana sığındık, Ya-Rab! Kurtuluş bahşet!
Uzattı ellerini, kucakladı tüm vatan
Yollara dökülmüştü, umut aramıştı Van
Şevki Atik
Şevki Atik 2Kayıt Tarihi : 26.11.2011 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Van detreminde ölen tüm deprem şehitlerinin anısına yazılmış bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!